Pchła jest pasożytem zewnętrznym bytującym na człowieku, ale też psie, kocie, szczurze czy lisie. Jeśli chodzi o wielkość pchły ludzkiej to samica osiąga około 2.5-3.5 mm długości a samiec około 2.0-2.5 mm. Dorosła postać pchły ludzkiej żywi się krwią, dlatego też u żywiciela stwierdza się wiele czerwonych zmian, które są niewielkie i mogą być płaskie jak i wypukłe.

Dodatkowo po ukłuciu występuje silny świąd wywołany drażniącą wydzieliną produkowaną przez pchłę. Zmian skórnych nie wolno drapać ze względu na możliwość nadkażenia bakteryjnego, które może wymagać zastosowania antybiotykoterapii. Jeśli chodzi o znaczenie chorobotwórcze to pchła ludzka może przenosić różne bakterie, w tym znanego gronkowca złocistego.

Pchła posiada ciało bocznie spłaszczone, silnie rozwinięte odnóża, umożliwiające długie skoki. Narządy gębowe pchły są typu kłująco-ssącego, całe ciało pokrywa twardy oskórek ze szczecinkami lub ząbkami skierowanymi do tyłu. Najpspolitsze gatunki pcheł to: ludzka, szczurza, piaskowa, kocia, psia.

Co ciekawe, dorosłe pchły, w ciągu doby potrafią wypić krew w ilości 20 razy większej, niż jej waga. Pchła potrafi skoczyć na dystans 200-krotności długości jej ciała. Zależnie od gatunku jedna pchła w trakcie swojego życia może złożyć 600-2000 jaj. Najczęściej są składane na skórze (w sierści) zwierzęcia, a następnie spadają z niego w miejscach jego przebywania. Wykluwające się z jaj larwy chowają się w miejscach, gdzie światło nie ma dostępu; w mieszkaniach np. w dywanach, wykładzinach czy pod meblami. Żywią się między innymi odchodami dorosłych osobników, przypominającymi czarne ziarenka piasku.