Karaluch, karaczan owad z rzędu karaczanów. Ponieważ dorasta do 25-30 mm długości ciała uważany jest za owada dużego. Zamieszkuje on ludzkie siedziby, magazyny, piwnice, podziemne rury i kanały ściekowe oraz wysypiska śmieci. W Polsce stosunkowo pospolity. Gatunek wszystkożerny. Karaluchy mogą odżywiać zarówno chlebem, gotowanymi ziemniakami, marchwią i burakami ale też wszelkimi produktami zbożowymi, cukrem przetworami owocowymi, tłuszczem, skórą i jedwabiem, sierścią watą, papierem, padliną zwierząt i kałem ludzkim oraz zwierząt. Dojrzałe karaluchy mogą głodować przez 30-40 dni, tymczasem larwy nawet 120 dni. Preferuje miejsca wilgotne oraz temperaturę 20–29 °C. Samice nie wytwarzają jaj poniżej 15 °C, a te zamierają poniżej 0 °C. W temperaturze 21 °C larwy lęgną się po 81 dniach, a w 29,5 °C po 42 dniach. Dorosłe samice dożywają 190 ale samce żyją nieco krócej (do 180 dni).

Z ciekawostek warto wspomnieć, że karaluchy są w stanie tolerować promieniowanie radioaktywne 100 razy większe niż dawka szkodliwa dla człowieka. Ponadto aż w 12 procentach polskich szpitali można spotkać karaluchy. Natomiast w Rosji obecność karaluchów uznawana jest za dowód dostatku w domu. Karaluchy są stałym elementem diety w krajach Azji południowo-wschodniej.

Karaluchy są również hodowane jako zwierzęta domowe. Trzymane w terrariach służą albo za pokarm dla innych zwierząt takich jak gady czy pajęczaki albo jako normalne zwierzęta hodowlane. Ten drugi typ hodowli jest charakterystyczny dla rzadszych, egzotycznych karaluchów.